Dorpen hebben te maken met krimp, vergrijzing, voorzieningen die verdwijnen.  Hoe kunnen dorpsbewoners er dan zelf voor zorgen dat zij lang zelfstandig én prettig kunnen blijven wonen in hun dorp? 

Ik streef als welzijnscoördinator naar een samenleving waarin iedereen meedoet en waarin iedereen bijdraagt aan geluk voor zichzelf en anderen.

Ik ben er voor mensen van alle leeftijden met een vraag of probleem die zij niet alleen kunnen oplossen. Samen zoeken we naar een oplossing op het gebied van wonen, meedoen, financiën, zorg, welzijn en opvoeden en opgroeien. Maar ook met plannen om iets te leren of voor een ander of de buurt te doen. De welzijnscoördinator regelt de nodige ondersteuning en legt zo nodig contact met gemeentelijke instanties.

Welzijn is:

– behalve voldoende welvaart kan men ook plezierig wonen en gelukkig leven;

– een gevoel van welbevinden, door sommigen ook wel beschreven als geluk;

– dat het zowel lichamelijk, als geestelijk, als sociaal goed gaat met een persoon;

– in een goede toestand bevinden op het gebied van gezondheid, geluk en/of voorspoed en zekere mate van materiële en immateriële tevredenheid.

Welbevinden is:

– de mate waarin iemand zich lichamelijk, geestelijk en sociaal goed voelt;

– lekker in je vel zitten, maar ook lichamelijk gezond zijn en tevreden zijn met je leven.

Welzijn vs zorg:

– welzijn ondersteunt;

– zorg gaat uit van een beperking, welzijn van de eigen kracht.

Een goed leven bevat; vrijheid en keuze, gezondheid en lichamelijk welzijn,
goede sociale relaties, veiligheid, gemoedsrust.